หากใครเข้าเรียนชั่วโมงแรก

คงพอจำได้ว่า ครูพูดเรื่องต่อไปนี้
สาขาบัญชีจบมา หางานง่าย แต่ ..... เกรดต้องดี มิเช่นนั่นไม่มีใครกล้าจ้างไปทำบัญชี ไปดูแลเงินทองของบริษัท (ยกเว้นมีเส้น)
สาขาบัญชี เรียนจบยาก การออกกลางคันสูง อยู่ที่ 1 ต่อ สิบ ทุก ๆ สิบคน จะมี 1 คน ไม่ได้ไปต่อ

วิชา AC109 เป็นวิชาสะสมบุญ ต้องได้เกรดในวิชานี้ อย่างน้อย B
เพื่อเอาไปดึงเกรด วิชาบัญชี ที่ยาก       จะได้เกรดเฉลี่ยสะสม ดีขึ้น

อีก 4 ปี จะจบออกไปทำงาน สร้างครอบครัว แล้ว นี้เป็นจุดสำคัญ ช่วงสำคัญที่สุดของชีวิต

คงพอจำได้

แต่

ดู ๆ แล้ว section นี้ ครูหนักใจ

- งานส่งช้า
- มีงานเหมือนกัน จะ copy กันหรือไม่ ไม่ทราบ และ ครูไม่ใส่ใจ
  เมื่อจบไปทำงาน จะต้องได้ใช้งานโปรแกรมเหล่านี้ด้วยตัวเอง  พอถึงเวลานั่น จะ copy ของใครอีก
- ยังไม่เห็นความสำคัญของการเรียน ว่า สำคัญที่สุด
  หวังว่า คงเป็นเฉพาะในวิชานี้นะ ที่ อ่อนปวกเปียก ไม่กระตือรือล้น  เรียนไปวัน ๆ
  ยังไงก็ได้
  แล้ว
  ชีวิต ก็จะให้   อะไรก็ได้   คืนกลับมา
- เหลือเวลาอีก 2 สัปดาห์ คะแนนป้ายยังไม่ถึงไหน และ ไม่ขวนขวายหาเพิ่ม

- ใครต้องการคะแนนป้ายพิเศษ mail หาครู ครูจะมีงานให้ทำ ให้สาธิตหน้าห้อง (ประกาศรอบสองแล้ว)

หนทางข้างหน้า ไม่ได้มีไว้ให้ คนขี้เกียจ เช้าชาม เย็นชาม นะ

ครูเสียใจ ที่ทำได้เพียงแค่บ่น
เสียใจที่คุณพ่อ คุณแม่ ผู้ปกครองของนักศึกษา ได้มอบหมายความไว้วางใจให้ครูดูแล สิ่งมีชีวิตที่สำคัญที่สุด สำหรับเขา
แต่ครูไม่สามารถเปลี่ยน แปลง  ให้เป็นไปในทางที่ควรได้ อย่างที่ควรจะเป็น

นักศึกษาพบเพื่อนใหม่ แทนที่จะรวมกลุ่มเรียนหนังสือให้สนุก
แต่กลับ รวมกลุ่มกันเชยชา ไร้อารมณ์ ปลุกเร้าไม่ขึ้น

แต่มีหลายคนนะ ที่ปรับเปลี่ยน กระตือรือล้น  คนที่จะได้รับผลตอบแทนก็ตัวนักศึกษาเอง