คงไม่น่าสนุกกันทั้งสองฝ่าย
ส่วนหนึ่ง ก็คงเป็นการสะสมมาจากคาบเรียนก่อนหน้า และก่อน ๆ หน้า และ ก่อน ๆ ๆ หน้า
ที่ชาเย็น ไร้อารมณ์ ไร้การตอบสนอง
ประกอบกับ
เตือนเรื่อง คนหลับ และ คุยกัน ไม่ได้ผล ก็ยังหลับ และ คุยกันอยู่
ผสม ปนเป
ตอนจบก็เลยไม่สวย
ให้ครูทำไงดี
ขอคำแนะนำ ว่า ควรจะปรับเปลี่ยนวิชานี้อย่างไร
เช่น
ไม่ต้องมีคะแนนป้าย
อยาก
สอนอะไร ก้สอนไป ไม่ต้องมี ปฎิสัมพันธ์ ไม่ต้องถามตอบ
เพราะ
ถูกถาม ก็ สะดุ้ง
ถูกถาม ก็เลือกที่จะ ไม่ตอบทันที
ถูกถาม เพื่อน ๆ ก็ช่วยตอบ
แล้วจะถามไปทำประโยชน์อะไร
เปลี่ยนเป็น ทำรายงานแทน
นำเสนอหน้าชั่นเรียนแทน
งาน blog ก็ไม่ต้องมี คะแนน bonus ก็ไม่จำเป็น
เพราะทำงานกันช้า ทั้งที่เป็นงานง่าย
ไม่ค่อยอยากแสดงความคิดเห็น ต้องทำให้เป็นคะแนนจึงจะแสดงความคิดเห็นกัน
หรือ ผู้สอน ไม่ได้เรื่อง
เฉยชา
ไม่เตรียมสอน
ตรวจงาน blog ช้า หรือ ไม่เคยตรวจ
อะไรคือปัญหา
อ ะ ไ ร คื อ ปั ญ ห า
แ ล้ ว จ ะ แ ก้ อ ย่ า ง ไ ร
อ น า ค ต จะ เ ป็ น อ ย่ า ง ไ ร
คงเป็นเพราะ บ้างคำถามที่ อาจารย์ยิงมา มันอาจจะนอกบทเรียนบ้างในบ้างครั้ง เลยทำให้นักเรียนไม่สามารถตอบได้
ตอบลบขอยกตัวอย่างนะค่ะ เหมือนเครื่องบินที่มีอะไรกับอะไร พออกจากห้องเรียนมา นั่งเรียนก็มาจับกลุ่มคุยกันว่ามันคืออะไรยังไง
ทำให้พวกเรางง และ ไม่สามารถตอบได้ มันเลยทำให้พวกเราไม่กล้าตอบ
บ้างคำถามที่อาจารย์ถามมา มันอาจจะทำให้ตกใจและตื่นเต้นทำให้ลืมคำตอบที่จะตอบก็ได้ค่ะ
ส่วนเรื่องคนหลับ มันคงเป็นเพราะ มันตอนบ่ายด้วยมันน่าง่วงนอน + กับ บรรยากาศเย็นๆในห้องเลยอาจทำให้มีคนหลับได้ค่ะ
หากมีข้อผิดพลาดหรือเขียนออกมาไม่สุภาพขอ โทษด้วย นะค่ะ
ขอบคุณในความเห็นของกิจชัยนะ โดยเฉพาะเป็นความเห็นแรก ในหัวเรื่องแบบนี้ (คนส่วนใหญ่คงคิดว่า อยู่เฉย ๆ ดีกว่า)
ลบความรู้ คงมีแบบ ความรู้ใหม่ กับ ความรู้เดิม ที่สะสมกันมา
เรื่องเครื่องบิน คงเป็น ความรู้ทั่ว ๆ ไปมากเลย ว่าไหม
ครูคงสอนแบบ ชวนคุย ชวนผูก ชวนโยง ชวนคิดว่า ความรู้ทุกอย่างในโลกในนี้มันสัมพันธ์กัน มันสวยงาม เช่น matrix ก็ไปถึงคณิตศาสตร์ ต่อออกไปถึงหนัง
ตอนเรานั่งคุยกันกับเพื่อน หรือ กับคนรู้ใจ เราก็คงไม่ตกใจ หรือ ตื่นเต้น ใช่ไหม
การถามตอบในห้อง อาจเป็น บริเวณใหม่ พื้นที่ใหม่ ที่อาจแปลกไปบ้าง ประหม่าไปบ้าง
แต่เป็นที่ที่แสดงความคิดเห็น ที่ต้องฝึกไว้ ใช่ไหม
วันนี้ผมไม่ได้เข้า ขอโทษครับ ป่วยการเมือง - -" ฮ่าๆ แบบเดิมดีละครับ ทำให้คนตั้งใจฟังในสิ่งที่อาจารย์สอน ถ้าสอนแบบธรรมดา หลับเยอะกว่านี้อีก นี่เป็นการสอนที่ทำให้ นร ตื่นตัวมากๆ และมีความกดดัน เป็นการทดสอบว่าเราจะรับกับแรงกดดันได้มั้ย นี่ยังนิดๆ แต่ถ้าไปทำงานจริงๆ แรงกดดันจะขนาดไหน ผมสนับสนุนการสอนแบบนี้ครับ ^_____^ ส่วนนอนกลางวันเป็นบางคนครับ ไม่ใช่ทุกคน อย่าไปใส่ใจเลยครับ ใครนอนคนนั้นก็จะไม่รู้เรื่องเป็นผลเสียกับตัวของเค้าเอง แสดงความคิดเห็นนะ อย่าดราม่า!
ตอบลบการไม่เข้าเรียน ก็สร้างความผิดหวังขึ้นเช่นกัน ระยะเวลาที่ผ่านมาครูก็รู้จักแก่น รู้จักแกน (core) ของหลาย ๆ คน เมื่อรู้จักก็ต้องคาดหวัง เป็นธรรมดา
ลบแรงกดดัน สิ่งนี้กระตุ้นให้เกิด นววัตกรรมมาแล้วหลาย ๆ อย่าง เช่น ช่วงเศรษฐกิจถดถอยของอเมริกาเมื่อหลายสิบปีก่อน ก็ทำให้เกิด กระทะเทฟล่อนขึ้น เป็นต้น
ขึ้นอยู่กับว่า เราจะเอาแรงกัดดันนี้ไปสร้าง ไปบวก ให้เกิดประโยชน์ หรือ นำไปบันทอน นำไปลบ เป็นความรู้สึกไม่ดี ก็สุดแต่ใจ
หนูคิดว่าอาจาร์ยสอนแบบเดิมดีแล้วคะ มันกระตุ้นแล้วยังน่าตื่นเต้นอีกคะว่าแบบเมื่อไรจะถึงชื่อเรา แล้วเราจะตอบได้ไม๊ วันนี้ทุกคนคงกำลังเครียด บางคนอาจจะอ่านหหนังสือไม่ทันเลยคุยกันบ้าง หรือหลับบ้างแต่หนูคิดว่าการสอนแบบทุกวันนี้ดีแล้วนะคะเพราะถ้าอาจาร์ยไปปสอนแบบคุยกับไมค์ทุกคนในห้องอาจจะไม่ฟังมากกว่าเดิม หรือหลับเพิ่มขึ้นกว่าเดิมคะ.
ตอบลบถ้าสอนกับไมค์ เสียงก็ดัง ผู้สอนก็แน่ใจว่า ทุกคนได้ยิน และ ฉันได้ทำหน้าที่ของฉันแล้ว
ลบส่วน อีกฝ่าย จะหลับ จะตื่น ก็แล้วแต่
สำหรับเสียงที่ไม่ใช้เครื่องมือช่วย และในห้องเรียนขนาด 50 ที่นั่งนี้
ครูถือเป็นการให้เกียรติผู้ฟังนะ
เพราะจะได้ยินน้ำเสียง ฟังแล้วชื่นใจ (น้ำ)
ได้รับรู้ถึงความใส่ใจ หรือ ไม่ใส่ใจ ผ่านไปในน้ำเสียงที่ไม่ถูกสังเคราะห์
คงเป็นเพราะการกระตุ้นยังไม่ดีพอ กระมัง
หนูชอบการเรียนการสอนของอาจารย์แบบเดิมนะค่ะ เพียงแต่เพราะวันนั้นเพื่อนๆอาจจะเครียด มันใกล้มิดเทอมแล้วจิตใจก็เลยไม่ได้จดจ่ออยู่ในห้องเรียน อีกอย่างหนูก็ยังงงๆ อยู่นะค่ะเพราะว่ามันยาก หนูไม่มีพรสวรรค์ทางด้านนี้เอาเสียเลย สุดท้ายก็อยากให้อาจารย์สอนแบบเดิมนะค่ะ ทั้งตื่นเต้น ทั้งเครียดปนกันไปเลยค่ะ ลุ้นมากค่ะ คำถามไหนที่เราตอบผิด ก็จะจำคำตอบนั้นไปตลอดเลยค่ะอย่างที่อาจารย์บอกมันเป็นจริงค่ะ:-)
ตอบลบยิ่งใกล้ midterm ก็ต้องยิ่งตั้งใจเพิ่มขึ้น หรือเปล่า
ลบแล้ว คงทราบว่า ใกล้ สอบเท่าไหร่ ข้อสอบ ครูก็หลุดข้อสอบออกมา มากขึ้น ๆ
พรสวรรค์ไม่มีจริงในโลกแห่งความเป็นจริง มีแต่ในหนัง มีแต่ในเรื่องเล่า คนโน้นเล่า
พรแสวง ซิมีจริง
ผิดเป็นครู
ง งู มาก่อน ฉ ฉิ่ง